`De Franse clan`

Mijn billen nemen zijn intrede op de bank bij Rosalie. Een franse vrouw die sinds een paar jaar haar leven in Frankrijk ingewisseld heeft voor een leven in een Samburu-district. Dit alles voor een hopeloze verliefdheid die haar uiteindelijk veel wijsheid heeft gebracht en waardoor ze tot het diepste punt van zichzelf is gekeerd. Een punt dat veel mensen in hun leven niet zullen bereiken en ik ook niemand gun om mee te maken. We hebben dit moment uitgekozen om in alle rust haar laatste jaren door te nemen. Iets waar ze veel behoefte aan heeft en graag aan met deze kaaskop wil delen. Dit ter bescherming voor mij en daarnaast als een soort therapie voor haar zelf. Twee franse vrouwen op 5 minuten loopafstand van elkaar, die hun hart beiden verloren hebben aan mannen van een stam. Een stam die zover wegstaat van onze beschaving. Mijn nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd en ik wil weten wat de reden is dat deze vrouwen de franse stokbroden inwisselen voor simpel Keniaans voedsel met nauwelijks smaak. Is het de schimmels op de franse kazen die een breinverandering veroorzaken of een onschuldige drang naar ultieme liefde in een ander land, een ander leven. Een vlucht of een mogelijkheid om alles achter hen te laten wat ze in het land van de deujavo’s hebben meegemaakt.

Gespannen, nerveus begint Rosalie met haar verhaal. Een onschuldige vakantieliefde die uitmond in een hel. 27 jaar getrouwd met een man waar ze zichzelf altijd weggecijferd heeft en haar ontwikkelingsdrag niet kon uiten. Gevangen in een kooi, waar ze geen ruimte kon vinden om uit te ontspringen. Iets groots zou de tralies kunnen doorbreken. Eigenhandig, met eigen materiaal was het niet mogelijk om enige beweging in deze ijzeren toestand te brengen. Ze had hiervoor een nieuwe situatie nodig. Iemand een gevoel die haar tot waanzin zou brengen. Deze kracht zou ervoor zorgen dat ze uit kon breken. De kracht van een vonk die per direct in haar hart zou plaatsnemen, liefde! Liefde het fenomeen dat simpelweg, alle redenaties uit je hoofd wegv aagd en je totaal de controle verliest op je beslissingen. Soms is deze aardschok en flits vanuit de sterrenhemel in je hart nodig om uit een niet-passend leven te ontsnappen. Dit is bij Rosalie gebeurd. Haar 27-jarige gevangenschap en een leven lijden dat totaal niet bij haar paste zorgde ervoor dat ze hart verloor aan een 20-jaar jongere jongen uit Mombasa. Een kuststreek in het oosten van het land. Een paar vluchtige ontmoetingen zorgde voor een zee aan tranen in het vliegtuig en dit was het moment dat ze wist dat haar leven drastisch zou veranderen. Dit in het bijzijn van haar dochter die voelde dat het nooit meer zou worden zoals het was. In een paar weken nam ze de beslissing, keerde terug naar het land van corruptie, mooie natuur en waar de zon altijd een sprankje van zichzelf laat zien. Dit om erachter te komen of haar hart nog steeds de vuur en passie vertoonde van een paar maanden terug. Scheiden, plannen maken en een nieuwe toekomst opbouwen met een nieuwe familie, gewoonte en cultuur. Drie jaar lang op een zolderkamer slapen om haar hart vervuld met liefde achterna te gaan. Drie jaar om te zorgen dat het huis waar ze jarenlang, dagelijks in dezelfde situatie thuis kwam te verkopen aan een ander gezin. Een gezin dat ook hier dagelijks dezelfde rituelen zou vertolken en waarvan de liefde langzaam weg zou ebben naar gewoontes, gemak en beheersing. In deze drie jaar wordt het plan uitgewerkt om een bed and breakfast te beginnen en al het kapitaal waar ze in Frankrijk zo hard voor gespaard had werd in de stenen van dit warme land gestopt. Het gebouw dat nu half af, naast haar huis te verwaarlozen staat. Dit omdat ze in een leven met onechtheid, oplichters terecht is gekomen. Een leven dat als een sprookje zou moeten zijn verandert in een ware nachtmerrie. Een nachtmerrie waarin ze heldhaftig ten strijden gaat en de liefde een mist blijft vormen over de werkelijkheid die ze niet wil en kan zijn. De werkelijkheid die bestaat uit misbruik, pijn, geslagen worden en uiteindelijk een auto-ongeluk zorgt ervoor dat haar waas uiteindelijk helderheid wordt en zorgt ervoor dat ze wederom uit een kooi ontsnapt. Dit keer niet uit eigen beweging en jarenlang had ze onder het juk van deze man kunnen leven. Een vorm van automutilatie dat je vaak terug ziet bij bepaalde mensen en vooral vrouwen. Een patroon dat zich herhaalt, dit ontstaan uit minderwaardigheidsgevoelens, geen zelfrespect en totale afhankelijkheid.

In een adem door wordt het verhaal op tafel gelegd en ik zie de kracht in de ogen van deze vrouw. Haar onschuld is ze gedeeltelijk verloren, maandenlang aan de onderkant van het leven geleefd en totaal geen eigenwaarde of levenszin meer hebben. De liefde tussen twee Franse vrouwen zorgt ervoor dat ze langzaam opkrabbelt. Echte liefde van een vriendschap die zorgt dat ze weer een sprankeltje in haar ogen voelt en nu naast mij op de bank weer een beetje over haar toekomst na kan denken. Een beetje omdat ze drie rechtszaken heeft lopen. Een met de familie van deze omgekomen man, een met de bouwer van het huis en de aannemer. Geld dat misschien weer terugkomt en waarschijnlijk is ze het onderdeel geweest van een grote bende en complot. Na drie keer ingebroken te hebben wordt een Keniaanse man ingeschakeld om een zakcent te verdienen. Dit ter protectie van haar. Een leven dat nog steeds niet uit totale vrijheid bestaat, maar in haar ogen zie ik dat ze het gaat redden……het is het vonkje, de lach en een doel dat haar op de been houdt. Ik heb vertrouwen in haar en met een stevige omhelzing verlaat ik het pand dat bestaat uit sloten, bewaking en en verleden dat ze langzaam achter zich laat. Dit met de ogen naar de toekomst……

Dromen en een doel hebben is een thema dat regelmatig terugkeert op de droge bodem van Maralal. Creativiteit die zorgt dat ze of met een messenslijper uit de middeleeuwen langs de deuren gaan, warme thee verkopen bij de Cowmarket of met hun versleten handen de Chapati’s op het hete vuur maken. Een voor een weten ze wat ze graag zouden willen en ik zou ze een voor een willen helpen zodat ze deze dromen waar kunnen maken. Een opleiding, wat kapitaal..alleen ik zal moeten leren dat ik niet iedereen deze droom kan geven. Dit is het leven, waar ik en ook zij mee moeten dealen. Maar een sprankje in mij weet dat ik misschien wel een paar mensen op weg kan helpen, al is het alleen de startmotor, waarmee ze daarna de weg op kunnen.