`Together and fun`

Samen kun je zoveel meer bereiken dan alleen en ik kan jullie verzekeren dat het verzamelde geld in Kenia momenteel een mooie bestemming heeft gekregen. Vier uur Zwerven door de straten van Maralal heeft ervoor gezorgd dat we bepakt en bezakt als witte, blonde pakezels de weg naar ons huisje weten te vinden. Bepakt en bezakt met allerlei materiaal om de omgeving van de kinderen beter te maken en het verzamelen van spelmateriaal om i.p.v. tegen een lekke bal weer eens een echt leren bal aan de voetjes te voelen. Met open armen worden we later op het veld verwelkomd en spelen de hele middag met de oudere kinderen op het veld waar de doorntjes pijnlijk in onze voeten blijven steken. Iets wat zij nauwelijks meer voelen en menig slipper wordt uitgegooid om plezier met elkaar te hebben en de bal van de ene kant naar de andere kant van het net te krijgen.

De komende weken staat in het teken van schilderen, houtsnijwerk, de omgeving kindvriendelijker maken en de week afsluiten met disco’s, popcorn en filmavonden. Het snuffelen in alle kleine winkeltjes heeft ervoor gezorgd dat we in vier weken genoeg werk om handen hebben en een werkelijke Europese touch achter kunnen laten in de wereld van de kindjes. ‘Samen’ maakt een geheel en alle individuen zorgen voor een eigen inbreng, gezelligheid en zorgen ervoor dat menig lachspiertje getraind wordt. Uiteindelijk is dit wat ieder mens nodig heeft om op z’n best te kunnen functioneren; verbinden, samen en ergens bij willen horen. De kunst is alleen om dit op een positieve manier te bewerkstelligen en jezelf niet te verliezen in groepen omdat je je alleen voelt of graag de erkenning van de ander wil. Iets wat je veelal ziet in geloven, sekstes en groepen die ongezond functioneren. Respect, verbinden, elkaar waarderen en lief hebben zijn belangrijke ingrediënten voor een gelukkig leven en om het beste uit jezelf te kunnen halen. Iets wat in deze wereld nog belangrijker lijkt te zijn omdat ze niet veel meer hebben dan elkaar en je vindt de groepjes in de stoffige straten om samen plezier te beleven en tijd met elkaar door te brengen.

Het ‘samen’ zetten we door in een nacht waar de ‘Mzungu’ (of te wel blanken) de show stelen in de plaatselijke pub. Onverwachts volgen we de route met 5 nationaliteiten naar de beste plek van Maralal om onze magen te vullen met antibacteriële stoffen. In twee huizen worden de kinderen alleen gelaten om de spieren te trainen voor een goede extercise. Mijn lichaam is blij om de moves te maken en iedereen staat versteld van mijn moves die ik 5 uur lang achter elkaar show en de energie die uit elke spier van mijn lichaam spat, dit zonder een minuut de zitting van de bank te voelen. Ik word als een beetje ‘crazy’ beschouwd en ik ga over de toonbank voor 50 koeien en twee kamelen. Gelukkig hebben we Silvie bij ons die zorgt voor de goede onderhandelingen en ik uiteindelijk alleen in mijn bedje beland. Een fantastische avond met een mix van alles en hoe later (of vroeger) het wordt hoe meer ruimte we hebben waardoor we niet elke donkere hand van ons lichaam af hoeven te slaan en we de hele kroeg op stelten zetten. In de ochtendglorie trotseren we de kuilen in de weg om drie uur later te ontwaken om onze afspraak na te komen die we in de bar hebben gemaakt. Een uitnodiging om de ‘independence day’ te vieren in het stadion van Maralal met als afsluiting wederom een groot feest. In ons achterhoofd hebben we het idee dat het morgen vakantie is hoewel je als ‘social worker’ daar natuurlijk niet veel mee te doen hebt. We hebben altijd nog de mogelijkheid om rechtstreeks van het feest de kinderen te verwelkomen en onze ogen af en toe dicht te doen op de matrasjes waar normaal gesproken de klamme billetjes van de kinderen z’n intrek op nemen.

Na een dag van wachten (Afrikaanse tijd ligt iets anders dan bij ons) sluiten in de avond wederom onze lippen de bovenkant van een fles waar ik je van kan verzekeren dat het geen fles waar de inhoud een witte substantie is dat ook wel melk wordt genoemd. De ‘zingende Teachers uit Nairobi’ die we de dag daarvoor ontmoet hebben en ons bezocht hebben in Sherp waren totaal in shock van wat ze zagen. Zingend als een gospelkoor zorgen ze voor enig vermaak voor ‘onze kinderen’. Kinderen die ze nog nooit gezien hebben en waarvan ze het bestaan niet wisten. ‘Disabled kids’ die aangeraakt worden door blanke, volwassen handen. Mensen uit een ander deel van de wereld en hier naar toe reizen om ‘onze’ (Keniaanse) kinderen te verzorgen. Een traan biggelt over haar donkere wangen en ze zijn werkelijk ontroerd over alles wat op hun netvlies terecht is gekomen. God wordt er nog een keer bijgeroepen om ons te beschermen en ons te verzekeren dat ons hart groot moet zijn om onze expertise en tijd in te zetten in de heuvels van Maralal. Iets wat voor hun een nieuw hoofdstuk in het leven is en tja af en toe is het goed te realiseren dat het niet overal zo werkt als wij in ons hoofd hebben en dat zij beseffen dat ook deze kinderen veel mogelijkheden hebben om een zinvol bestaan in hun leven te hebben. We hopen we de ogen enigszins geopend zijn dat dit ook bestaat in onze wereld dat in de toekomst misschien meer mensen uit het eigen land zichzelf inzetten voor dit mooie werk. We sluiten een fantastische avond met menig dansmoves en vooral veel handbewegingen om alle muskieto’s (lees mannen) van ons af te slaan…..Voldaan belanden we in de vroege uurtjes in ons bed om ons wederom klaar te maken voor een week vol werk en plezier……